Norrænn

(norœnn), adj. Norse, Norwegian, Grág. i. 299; Danskir Sænskir eða Norrænir, ii. 72; maðr norrænn, Eg. 705, Ísl. ii. 232 (v. l.), Landn. passim; n. víkingr, Hkr. i. 198; n. berserkr, Bs. i. 16, cp. 953; norræn lög, Eg. 259; norræna skjöldu, 286; norrænan eið, Sturl. ii. 201; norræn tunga, the Norse tongue, Fms. i. 23, Sturl. ii. 3 (opp. to Latin); í norrænu máli, Skálda 189, Hkr. i. (pref.); norrænn skáldskapr, Skálda 190.

II. of the wind, northern; görði á norrænt, Sturl. iii. 263; þá var á norrænt, Fms. ix. 42.